Ze durfde weer in de ballenbak!

Ze durfde weer in de ballenbak!!

Begin januari was mijn man met onze dochter naar de pannenkoekenboot geweest.  Samen,  want Ruben en ik lusten geen pannenkoeken. 😅

Het was vrij rustig op die boot en ze zijn samen ook nog even boven op het dek gaan kijken.

Gelijk even plassen, want de vaart was bijna ten einde. Enthousiast als mijn dochter is zei ze “pap, ik ga nog even in de ballenbak!”

Dat is goed. Ik was mijn handen en kom eraan.

Toen mijn man zijn handen stond af te drogen hoorde hij een keiharde gil en wist genoeg! Wat je hierbij moet weten is dat het een grote klep is, omdat de ballenbak in het ruim van het schip is en dus alleen met een zware klep te openen is.

Ons meisje hadden ze opgesloten in de ballenbak! De vrouw die daar werkte had hem dicht gedaan en niet gekeken of er nog iemand in zat, omdat ze weer bijna bij de wal waren.

Onze dochter had het heel goed opgelost door heel hard te gaan gillen en zelfs de naam “Dennis” te roepen, want er waren meerdere papa’s, zo zei ze later zelf. Gelukkig was mijn man er heel snel bij, maar het was voor haar natuurlijk een heel vervelend en traumatisch moment!

Heel lang heeft ze niet meer gedurfd en zag je gelijk de angst bij haar.

We hebben haar steeds voorzichtig gevraagd of we niet nog een keertje met elkaar naar de pannenkoekenboot zouden gaan. Maar steevast zei ze:”nee! Ik wil niet meer naar de pannenkoekenboot!”

Uiteindelijk merkte ik dat ze ook niet meer zelf naar een vreemde wc wilde. Want wat als de die deur ook niet meer open zou krijgen en ze er ook niet onderdoor zou kunnen?

Gelukkig heb ik nu de kennis om met de biotensor het stukje loskoppelen. En er zat inderdaad een emotionele blokkade op dat stuk!

Na een paar dagen vroegen wij of ze het leuk vond om met ons en opa en oma naar de pannenkoekenboot te gaan en ze zei : jaa! Maar dan blijft er wel altijd iemand bij mij toch?

We zijn afgelopen weekend geweest en zodra de ballenbak open ging, ging ze samen met haar broer erin. Eerst moest ik nog blijven kijken, maar ze is uiteindelijk zelfs even alleen erin geweest!

Wauw! Wat fijn dat ik inmiddels een tool heb om de trauma stukjes te verwerken!❤️.     En boven alles, dat zij er geen last meer van heeft!

Benieuwd of ik wat voor jou kan betekenen? Je mag me altijd een de sturen!

Liefs Rianne!