Driftbuien, gek werd ik ervan!

Hé lieve lezer,

Driftbuien, 1 van de moeilijkste dingen om mee om te gaan als je het aan mij vraagt.

Want oh, die gebeuren vaak op de meest ongemakkelijke plekken!
In de supermarkt, als ze net dat ene snoepje willen hebben.
* Of op die verjaardag als het weer niet goed gaat tussen de kinderen onderling.
* ’s Avonds als ze naar bed moeten en het weer niet vanzelf gaat.
* ’s Ochtends als er weer tijdsdruk is en we echt over 5 minuten klaar moeten zijn!

Ach ik denk dat ik nog wel even door kan gaan.
Toen mijn kinderen nog kleiner waren kon bij de oudste de driftbuien soms wel 45 minuten duren! En denk maar niet dat mijn lontje dan zo lang was dat ik dat 45 minuten kon verdragen. Die momenten kon ik mij heel goed voorstellen dat ouders op het punt staan om hun kind door elkaar schudden uit wanhoop! Want waarom houdt je kind niet gewoon op met huilen, aaarghhh!

En dan kwam de onzekerheid natuurlijk ook omhoog.
Wat moet ik doen?
Ben ik wel een goede moeder?
Waarom lukt het met niet?
Kunnen we dan niet gewoon 1 dag normaal doorkomen?!

Het gedrag van een hooggevoelig kind begrijpen is belangrijk.

Als je niet begrijpt hoe het gedrag van je hooggevoelige kind werkt, is het echt een onmogelijke puzzel die je probeert te maken.
Je moet echt de gebruiksaanwijzing hebben waar hooggevoeligheid met dikke letters bovenaan staat.
Want in die gebruiksaanwijzing staan echt hele andere tips en eigenschappen dan in een ‘normale’ gebruiksaanwijzing, geloof me.

Wat was ik blij dat iemand mij erop wees dat mijn kind waarschijnlijk hoogsensitief was. Hoog, watte dacht ik nog.
’s Avonds ben ik gelijk het internet opgegaan en daar vinkte ik de ene na de andere eigenschap aan.

Oké, dat is duidelijk dacht ik. En nu? Nu moet ik dus gaan leren hoe ik als ouders hier mee om kan gaan en mijn kind dus goed kan begeleiden.

Boeken, tijdschriften, google, lezingen, webinars alles was in ene mijn beste vriend.

Belangrijk is dat jij je hooggevoelige kind accepteert hoe hij is.
Pas vanaf daar kun je stappen gaan zetten. Je hoeft het niet gelijk van de hoge daken te gaan schreeuwen of het continu als argument te gebruiken, wees gerust.

Het belangrijkste wat ik je vanaf de acceptatie wil adviseren is om je zoveel mogelijk te verdiepen in dit onderwerp. Ik heb uiteindelijk een opvoed cursus gedaan en ik gun iedereen deze tips die voor mij het verschil hebben gemaakt.
Je leert hoe je je kind het beste kan benaderen en daarnaast dus ook heel erg te kijken naar je eigen lontje. Want als jij niet goed voor jezelf zorgt en met een vol hoofd uit je werk vandaan komt en je kind aandacht van je wil en jij schiet uit je slof, is dat niet eerlijk tegenover je kind.

Zelfzorg is dus mega belangrijk!

Rijdt nog even een extra rondje uit je werk om even je hoofd leeg te maken of zeg gewoon eerlijk dat je echt heel moe ben en je even een momentje van rust nodig hebt en vraag of ze dat oké vinden. Zeg dan ook dat je daarna er weer voor ze bent, maar dat je dit even nodig hebt. Weet je wat het is? Ze voelen namelijk toch al veilloos hoe jij je voelt. Dus wees daarover gewoon eerlijk alsjeblieft. Daarmee help je je kind alleen maar met dat het de dingen dus goed aanvoelt. Ze kunnen als het ware dwars door je heen kijken.

Maar goed ik dwaal weer een beetje af. Als ik eenmaal begin met typen dan vind ik het lastig om te stoppen, want ik kan er hele boeken over schrijven. Ik kon vroeger op school ook niet samenvatten, dus dat moet je dan maar voor lief nemen.:)

Daarna is het zaak om te kijken waardoor die driftbuien komen. Het heeft te maken met hun emmertje dat overstroomt. Ze krijgen zoveel prikkels te verwerken de hele dag, dat het belangrijk is om rustmomenten in te lassen, maar belangrijker om signalen te herkennen als ze ‘oranje’ zijn. Ik gebruik vaak de kleuren van het stoplicht. Rood, oranje en groen. Groen is oké. Alles gaat goed en alles is gezellig. Oranje is eigenlijk al de alarm fase. Deze moet je leren herkennen, want dan kun je je kind alvast uit de situatie halen en op die manier de ‘rode fase’ te vermijden.

Wat gebeurd er als mijn kind rood is?
Als je kind rood is heeft communicatie echt totaal geen zin. Je kunt je afvragen of je de boxring in wilt stappen als je kind daar ook in de ring staat in zijn rode fase. Ik zeg altijd dat het dan zwart wordt voor de ogen van het kind en jouw lontje heel snel opbrand. Met de welbekende machtsstrijd tot gevolg! En die moet je nou juist niet willen, want dan heb je alleen maar verliezers.

Terug naar die oranje fase.
Als jij er dus voor kunt zorgen dat je de signalen gaat herkennen van oranje. ( Bij ons waren de oren de graadmeter. Hoe roder hoe bozer en een hele volle emmer die bijna ging overstromen)
Op zo’n moment moet je leren om het voor je kind op te nemen. Is het aan het spelen met een ander kindje en zie je dat het eigenlijk klaar is? Vraag aan de ouder of die het kind wil komen halen, omdat je ziet dat jou kind moe is.
Gaat je kind weer lopen tieren tegen je uit school vandaan? Het is dus bijna rood. Zeg dan gewoon eerlijk dat je het kind begrijpt, maar dat je even de was gaat doen (verzin wat), omdat je anders hele lelijke dingen gaat zeggen tegen je kind en je kind dat niet verdiend. En dat je kind op die manier ook even iets kan doen voor zichzelf om af te koelen en weer terug naar groen te gaan.
Ga geen boodschappen doen uit school vandaan met je kind. Je kind zijn emmer kan echt heel vol zijn uit school vandaan. Als het dan ook nog al die lekkere dingen ziet en het dat ook nog eens niet mag?
BOEM! Daar is de driftbui (rode fase!)

Moet je uit school echt even wat halen? Spreek dan van te voren even af wat het kind ervan kan verwachten. ‘’ We moeten echt even een kleine boodschap halen.  Ik weet dat je dit vervelend vind maar anders kunnen we vanavond niet eten. Je mag van mij of even in de auto wachten of je gaat even mee naar binnen, maar je mag van mij niks uitkiezen. ‘’ Of zeg dat hij 1 lekker snoepje/broodje mag uitkiezen. Maak het dus helder voor je kind.

Waardoor je de oranje fase dus uiteindelijk kan afbuigen en je kind niet doorslaat in de rode fase.
Werkt dit dan altijd? Nee, natuurlijk niet. We blijven allemaal mens en daarin maken we fouten, maar van die fouten leren we ook weer. Of je dacht dat je kind oranje was, maar eigenlijk was die al beginnend rood.

Bespreek de fases ook met je kind.
Het heeft ons heel erg geholpen. Ik vroeg regelmatig ‘’ Waar zit je?’’ En dan wees hij het aan op zijn lichaam.. Ik denk ongeveer hier, een beetje oranje.

Sommige ouders hangen op de koelkast een stoplicht met een wasknijper, zodat de kinderen het zelf kunnen laten zien waar ze zitten.

Voor de puber in huis is dit natuurlijk veel te kinderachtig. Tegen hem of haar kun je natuurlijk veel meer praten en gewoon vragen hoe het met diegene gaat. Toon interesse in de schooldag. Heb je nog veel gelachen? Wat vond je het stomste van vandaag? Hebben jullie nog iets geleerd vandaag, of alleen maar gehangen? Probeer mee te praten in hun taal. Op die manier krijg je verbinding die mega belangrijk is.
Vraag dus niet alleen maar of ze nog cijfers terug gehad hebben, maar echt even oprecht te vragen hoe ze in hun vel zitten.

Wil jij opvoeden zonder gedoe? 
Ik heb een online cursus ontwikkeld waarin ik je allerlei tips en tricks geef om niet elke keer meer in die machtsstrijd terecht te komen.

Lekker online, zodat jij het op je eigen tempo kunt volgen!
https://rianneouwerkerk.plugandpay.nl/checkout/opvoeden-zonder-gedoe-1716126377

Ik hoop dat je weer wat tips kunt gebruiken en zie je graag bij de volgende blog!

Veel liefs, Rianne